Rapalje on stage… Wauw. Via sociale media al veel over deze band gehoord en ik moet zeggen, het zag er beloftevol uit. We kwamen toe in GC De Pit, een cultuurcentrum met theaterzaal. De locatie was vlot bereikbaar, leuk om in de cafetaria iets te drinken en de deuren openden stipt. Bij de entree in de zaal was het jammer te zien dat er zitplaatsen waren. Bij Keltische Folk verwacht je een dansruimte maar met een open mind en nieuwsgierig gevoel namen we plaats. De zaal zat vol en opvallend dat een ‘ouder’ publiek met enkele jonge groepen present was. Het decor was in geen-rekwisieten-staat met een groot logo-doek. De verlichting dimde en de vier Groningse mannen konden starten met hun show.

Eén voor één kwamen de mannen met een Schotse/Ierse look op het podium. Lang haar, kilten, origineel gemaakte lederen schoenen en niet zo frequente instrumenten hadden een meer dan positieve invloed op de vrouwelijke hormonenspiegel ! Ze stelden elkaar voor aan het publiek – met een korte solo van hun instrument.
Leuk detail: de violist draagt zijn microfoon verborgen in een romantische roos.

Volgens de band reageert het publiek beter als de doedelzak snel wordt ingezet, zo geschiede. Song 2 was meteen raak. Daarop volgde het Nederlandstalig lied Al die zullen te kapen varen met geklap in het publiek. Op de setlist stond ook hun versie van Manowar’s Heart Of Steel. Zeer leuk was dat de bandleden frequent uitleg gaven over een lied, alsook stond een Belgen-mopje op het menu! Het publiek werd steeds enthousiaster en de eerste dansen werden geplaceerd aan de zijkant van de zaal. Op het einde van deel 1 brachten ze hun gloednieuwe song Story Of Scotland.

Een pauze van 20 minuten werd ingelast: mensen konden iets drinken en de merchandise stand bekijken (juwelen, CD’s, textiel ed). We vingen op dat de band meer dan 200 optredens per jaar doet en indien je ze wilt boeken, je toch een anderhalf jaar geduld moet hebben.

Met deel 2 vlogen de mannen er terug stevig in. Hier was afwisseling en verrassing de essentie. Er werden in duo’s of trio’s gespeeld die onderling wisselden. De instrumenten kwamen goed tot hun recht en de bandleden wisten verdorie goed de sfeer van elke song neer te zetten. Er werd soms op de knieën gezeten, enkele bandleden brachten eenzelfde move… Ze gingen dan over naar een zachter lied, startend met een slag van de grootste man op het kleinste instrument: de triangel.

Rechts op het podium stond een houten bak en hier zagen we een alternatieve harp tevoorschijn komen: een houten stok met een schoppen ( ♠ figuur binnen het kaartspel) top en 1 snaar. Reeds opgevallen dat er binnen de merchandise tekens van het kaartspel te zien waren, was dit een tof detail.
Na hun Engels- en Nederlandstalig arsenaal kwam ook een Franse Chanson. De heer met de doedelzak ging achteraan het podium staan en jawel, het vuurwerk kon beginnen. Letterlijk. Er werden kleine fakkels aan bevestigd – hij speelde zo intens dat de doeken bovenaan in de zaal wapperden! Dan verrasten de mannen ons met hun nabije lichamelijke aanwezigheid: al spelende gingen ze huppelend-gewijs rond door de zaal. Met hun versie van Wat zullen we drinken sloten ze hun optreden in eer en met publiek op het podium af. Bedankt mannen!

Na het optreden kwamen de mannen onder het publiek, zeer open en vriendelijk. Toen de fotografe aangaf ‘Doe eens zot’, kregen we de coverfoto als resultaat. Ter info: Rapalje is één van de vijf genomineerden binnen NL en B voor de beste folk-band. Daarvoor kunnen jullie via facebook: ’cause they’re worth it!