Facepaint, leder, zwarte kappen … zelfs voor een niet-ingewijde moet het duidelijk zijn geweest dat dit een avondje black metal was. The Necrotic God European Tour van Isvind, The Stone en Sarkom, -kortom, een feestje van Folter Records– passeerde op 11 maart in Antwerpen en dan konden toch we niet in onze zetel blijven liggen. The Necrotic God verwijst naar de in maart 2016 op de markt gebrachte gelijknamige split 7inch van Isvind en The Stone. Voor de drie shows tijdens het weekend van 11 maart werd het Leopoldburgse Ars Veneficium aan de affiche toegevoegd.
We halen ons een biologisch gemberdrankje en wachten wijdbeens het gebeuren af. Wat ons is opgevallen is de stilte: in de aanloop naar het voorprogramma speelt er geen enkel deuntje om ons in de stemming te brengen en dat voelt een beetje doods aan. De sfeer is dan ook nog niet echt aanwezig als onze landgenoten van Ars Veneficium de avond openen. Nog weinig volk, en aan het geluid moet duidelijk nog wat gesleuteld worden, want lead guitar en zang domineren de klank. Hoewel S. en Co het beste van zichzelf geven, is de opdracht moeilijk, en moeten we ons de vraag stellen of het toevoegen van een vierde band aan de avond wel echt de juiste keuze was. Als dan ook nog het tijdschema wat uitloopt, wordt die vraag des te prangender.
Met Sarkom staan even later de eerste Noren op het podium. Ook zij brachten in maart een 7inch uit met de weinig aan de verbeelding overlatende titel Seen Through The Eyes Of A Peadophile Priest. Of het volk daarvoor gekomen is, lijkt twijfelachtig. De zaal blijft half leeg en op een handjevol fans na die zich dichter bij het podium wagen, blijft het merendeel van de aanwezigen vrij onbewogen.
Als we echter de podiumopstelling van The Stone aanschouwen, besluiten we onze gemberlimonade in te ruilen voor een bio-cola. De microstandaard met stroppen en kettingen oogt duister en we hopen dat het feest nu echt zal losbarsten. Terecht gedacht, want bij de eerste noten loopt de zaal vol en weten we meteen dat deze Serviërs in ons land een stevige achterban hebben opgebouwd na 7 full-length albums. Zanger Nefas verschijnt onherkenbaar achter zijn statief en geeft blijk van de nodige theatrale vaardigheden om een blackmetalshow neer te zetten. Zijn stem klinkt diep en tranceverwekkend, terwijl het eerder naar heavy metal zwemende gitaarwerk opvallend veel melodie speelt. De combinatie werkt wonderbaarlijk goed en we zijn helemaal verkocht. De zwarte kous over het hoofd doet ons trouwens onwillekeurig denken aan The Committee. Is het toeval dat de Belgische bassist van die band in de wandelgangen werd gespot, of worden er hier kousen uitgeleend? In ieder geval kregen we met The Stone waar voor ons geld en zonder twijfel is de fanbase van deze band weer een stuk aangegroeid na deze schitterende performance.
Tijd voor Isvind. Wie de band ooit live zag, weet dat frontman Goblin zijn naam niet gestolen heeft. De man is amper één meter twintig groot en heeft de gestalte van een tiener, op zijn lange armen en baard na. Het oogt enigszins bizar, omdat we metal nu eenmaal graag associëren met imposante en charismatische personages op het podium. Bovendien zijn we net ook zwaar verwend geworden door The Stone en het totaal wegvallen van het showelement bij Isvind maakt de vertoning plots een stuk minder boeiend dan gehoopt. Ook in de zaal zien we mensen afdruipen, al dan niet omdat het door het uitlopen van het tijdsschema best laat geworden is voor een vrijdagavond – nog altijd een werkdag voor de doorsnee burger. We besluiten dan maar dat The Stone de échte headliner van de avond is geweest en kiezen voor de auto.
Volgende gelegenheid tot black metal in Het Bos:
Maandag 21 maart met Oranssi Pazuzu, Ashtoreth en The Mary Hart Attack.
