Wacken Open Air: het grootste metalfestival in Europa en dus een begrip in de metalcommunity. Het festival vindt plaats in het kleine, pitoreske dorpje Wacken in het noorden van Duitsland, vlakbij Denemarken. Een dorpje waar meer dan twee maal zoveel koeien wonen dan mensen en waarvan we dan ook de weides een tijdje overspoelen met 75 000 metalfans. En dit jaar (in tegenstelling tot de hitte van vorig jaar) met veel regen.

Het festivalterrein is in totaal 220ha groot om deze massa fans op te vangen, omheind door 40km hekken. Deels waren er (tot onze vreugde) échte toiletten, de rest moest men het met dixi’s doen. Wel waren er te weinig urinoirs waardoor de mannen vaak tegen de hekken stonden te pissen. Een groot voordeel waren de waterkraantjes waar je jezelf even kon opfrissen, water drinken of je drinkzakje (uit de full:metal:bag) op te vullen. Dit opvouwbare flesje is echt een geweldige uitvinding op Wacken in Rain or Shine. We hebben gemerkt dat het handig is als je Duits kan, want het overgrote deel van het personeel kan geen of gebrekkig Engels, wat wel eens voor miscommunicatie kan zorgen. Verder zou Wacken natuurlijk Wacken niet zijn als het niet meer dan muziek was: je kan naar worstel-wedstrijden kijken, er zijn verschillende wedstrijden en randanimaties.

[tabby title=”Algemeen”]

Al voordat we vertrokken kwamen verschillende waarschuwingen binnen voor de festivalgangers. Het terrein staat onder water en ook de camping is amper begaanbaar met de auto. Er wordt een oproep gedaan om liefst niet met de auto te komen, of nog een nachtje op andere plaatsen te verblijven. Er worden parkings in de buurt opengesteld, maar dat is natuurlijk allesbehalve ideaal. Met voldoende regenkleding en goede moed vertrekken we dan toch op het geplande uur naar het kleine dorpje in Noord-Duitsland, aangezien wij op de perscamping toch pas op woensdagochtend binnen konden.

Na een lange nachtrit van 8 uur komen we perfect gepland woensdagochtend toe aan een klein straatje tussen de bossen, waar iemand van de security ons opwacht. Na zijn vraag “work or party?“, vonden wij niets beter dan het antwoord: “Why not both?”

Na toch maar even uitgelegd te hebben dat we van de pers waren konden we direct doorrijden naar de parkeerplaats bij het onthaal, waar we binnen het halfuur onze bandjes en perskaarten hadden. We hebben van vrienden gehoord dat het op de gewone camping dit jaar niet zo vlot verliep en ze zelfs uren moesten wachten voor ze de camping op mochten rijden. Wij hadden echter een aparte camping, waar we direct op konden rijden, en onze awesome nieuwe tent mochten opzetten. Hierna volgden onze eerste avonturen in de modder. Al snel werd de gemiddelde Wackenganger een modderfucker genoemd.

Aangezien de press-shuttle nog niet reed gingen we – via de gewone camping – te voet op weg naar het festivalterrein. Er zijn geen foto’s van deze avonturen aangezien we het al moeilijk genoeg hadden om zelf recht te blijven staan en bang waren voor het leven van onze camera. Op de paden zakte je bijna knie-diep in de modder en gras was niet op veel plaatsen meer te bekennen, behalve echt tussen de tenten.

VIP/PRESS AREA

Uiteindelijk kwamen we aan op het plein voor de ingang. Hier waren ook een voetbalveld en een movie-field geplaatst, waar verschillende metalfilms getoond werden doorheen het weekend. We gingen door naar de VIP/Press ruimte, maar deze was nog niet open. Door de hevige regen stond blijkbaar heel de opbouw van Wacken nog wat achter op schema en we moesten dus even wachten om binnen te mogen. Toen we uiteindelijk toch in de persruimte binnen konden, was er verder ook niemand, dus konden we rustig wat rondkijken, de toiletten als eerste gebruiken (huzzah!) en onze Full:Metal:Bag halen. Binnen een roestige (dezelfde artwork als vorig jaar had ook afgezien van de regen), gezellige omgeving, maken we gebruik van de rust om onze planning in orde te brengen. Er is nog een heuse Wacken-booth vrij, waar we ons onder een kroonluchter nestelen met een Becks.

De VIP/Press area was goed uitgerust en zag er ook erg goed uit. Hier kon je op een rustige manier naar de optredens kijken op groot scherm als je even wilde uitrusten en er was genoeg drank en ook wat eten te verkrijgen. Het belangrijkste? Er waren geen rijen voor de wc’s! Na onze eerste indrukken in de VIP/Press liepen we het festivalterrein op en onze mond viel open. Het terrein lag er nu al niet al te geweldig bij, en de Wackinger Crew was nog druk bezig om alles op orde te brengen. Er misten zelfs nog stukken van de Main Stages.

BEER & FOOD

Op Wacken kun je overal cash betalen, dus geen gedoe met bonnekes. Voor de eerste dag(en) neem je natuurlijk best al wat cash geld van thuis mee, maar opzich is het best makkelijk om op Wacken geld af te halen. Op het festivalterrein zelf zijn er bankautomaten waar je meestal zonder in de rij te staan wel geld kunt afhalen. Ook in het dorp zelf zijn er 2 banken. Het dorp is op wandelafstand en alles is heel goed te bereiken. De prijzen op Wacken vallen nog goed mee. Vooral het eten in de Wackinger Village is redelijk goedkoop voor wat je krijgt, als je het vergelijkt met ander festivalfood.

Op het terrein vind je verschillende eetkraampjes, zoals je die op alle festivals wel ziet. Ook rond de Biergarten zijn er verschillende soorten eten te vinden op de klassieke festivalmanier. De kraampjes zijn op Wacken ingedeeld in verschillende landen, waardoor je Hollandse frieten (?) en andere rariteiten kunt kopen. De landen zijn aangegeven door middel van vlaggetjes. Qua drank is er genoeg keuze. Wij hebben zelf eerlijk gezegd Becks na een paar pintjes meestal wel gezien, waardoor we de rest van het weekend vooral gretig naar de Wacken Mede grepen. Er zijn hier 2 verschillende opties voor: Wacken Met (gewone honingwijn) en Wacken Blut (variant met kersen). Beide zijn heel lekker, maar ook heel zoet. Onze favoriet is de Wacken Blut. De mede kun je halen bij de verschillende medebars, die meestal uit hout vervaardigd en soms zelfs in de vorm van een Drakkar (Vikingboot) opgebouwd zijn. Verder vind je op heel het festivalterrein bier en frisdranken, en kun je op bepaalde plaatsen ook Monster Energy en Jägermeister, of een combinatie van de 2 (JägerMonster) halen. Al dit lekkers wordt geschonken in de bekende herbruikbare Wacken-bekers, die ook een graag gezien verzamel-item zijn geworden, met elk jaar nieuwe versies.

WACKINGER VILLAGE

Waar we natuurlijk deze woensdag ook al van kunnen genieten is de Wackinger Village met de verschillende acts, een geweldige sfeer en het beste eten van Wacken. Het middeleeuwse dorpje is ook dit jaar weer super gezellig ondanks de modder. Hier vind je ook veruit het beste eten van het hele festivalterrrein, en mede, mede en nog is mede: dit ‘dorpje’ midden op het festival is echt zalig! Met in het midden als toog een Drakkar (vikingboot) waar je Wacken Mede en Blut (mede met kers) kunt kopen, rondlopende folkbandjes; waarrond mensen dansen en feesten, LARP, Folk-optredens en een heuse Biergarten. Rond al deze festiviteiten kun je verschillende standjes vinden met eten op authentieke wijze en verschillende randactiviteiten zoals bijl-werpen en vuurshows. Ook is er leuke merch zoals je die kan vinden op middeleeuwse festivals.

Foto’s volgen de 3e dag, aangezien de modder nog wat te glibberig was en we liever onze camera niet lieten vallen, en onze lompheid kennende…

MERCH AREA

De merchandise is cliché as fuck (80% is u typische Iron Maiden of Motorhead hoodies etc.), veel van hetzelfde en vrij duur. Toch is het goedkoper dan op het internet en je bent er toch al, dus daar even rondtoeren loont wel de moeite. Je betaalt er misschien een beetje meer dan op elk ander festival, maar het aanbod is ongezien. Dit niettegengaande de moeilijkheidsgraag om de winkels effectief te bereiken. Menig festivalganger heeft zijn vers van de pers gekochte kledij al snel in de modder zien vallen, mooi geplet tussen grond en lichaam.

BIERGARTEN

In München steht ein hofbräuhaus… Eén, twee, zuipen! Lange tafels met biertenten aan beide kanten, omringd met typisch festival voedsel (burgers, fries, worsten), en minder typisch festival voedsel. (chinese & wraps). Hier speelden voornamelijk de minder metal-achtige feestbandjes of de typische Duitse zuipbands.

Voor het echte plezier en nekkrampen (van liters achterover te kappen, niet van te headbangen) moet je je hier bevinden.

[tabby title=”Woensdag”]

Woensdag 29-07-2015
Rain or Shine!

Na alle algemene dingen even te bekijken en bespreken, wordt het toch eens tijd voor wat muziek! Check hieronder de bands die we woensdag al hebben mogen aanhoren!

Steve ‘n Seagulls
Beergarden Stage

Deze band hadden we zelf nog nooit gezien, maar werd aangeraden door onze vrienden. Dus trokken we naar de Beergarten stage genietende van een verse pint om de Finse country band Steve ‘n Seagulls te bezien. Het begon al goed, aangezien tijdens het intro-lied we al snel de herkomst van onze combats konden herinneren terwijl we op de melodie meezongen: tam tatatatam t’Amerikontjeeeuh! Zondags open super goe en supergoeiekoep! 

Hun eerste lied was ook al vrij ironisch, ze brachten “Paradise City” (beter dan Guns & Roses het zelf live brengt), waar het gras elders groener is. Of in onze nogal gebrekkige-gras situatie, wel bestaande is. Ze bleven even in diezelfde stijl, de klassiekers brengen en het publiek wist het allemaal wel goed te appreciëren. De show was interactief met een frontman die graag inspeelde op zijn luisteraars. Naar de tweede helft van het optreden toe waren we echter met stomheid geslagen, toen we voor het eerst in ons leven een country versie van Rammsteins “Ich Will” konden aanhoren. Jawel, dat lees je goed: een country cover van Ich Will. Hoe was het? Wel… het.. het was zeker iets… het was ook euhm… happy? Achjah, misschien verstehen wir das nicht. Eens je erover bent volgende nog meer zo’n covers van onder meer Metallica, Iron Maiden en zelfs Pantera moest aan een country cover geloven. Waren ze allemaal goed of beter dan het origineel? Dat laat ik aan het publiek over, maar één ding is zeker: het is absolute fun. Mis de kans niet.

Ye Banished Privateers
Wackiner Stage

Kortom? Gewoon TOP! Deze piratenband met veel volk op het podium, lokt nog meer volk naar hen toe met authentieke en minder authentieke piratenliederen. De sfeer, kostuums, show, het zat allemaal in de nopjes en dit was een zeer leuke manier om aan het Wacken weekend te beginnen. Je merkt dat deze mensen dit echt voor het plezier doen, een mentaliteit die je duidelijk op het podium kan zien en de sfeer nog beter maakt.

Met liedjes van “Johny I hardly knew ya” tot “Welcome to Tortuga“, wisten ze iedereen te vermaken met een mooie afwisseling van stijlen die naar voren geschoven werd op het podium. Simply put: Ubisoft had veel beter hen gevraagd voor de soundtrack van Assassins’ Creed Black Flag!

Hierna keren we terug naar de VIP. De vermoeidheid begint zwaar door te wegen and GOD! We need food people! Tussen de pinten door ontmoeting gehad met Avi van de band Walkways uit Israël, die meedoen aan de Metal Battle.

Jon Diva
WET Stage

Jon Diva is een simpel project: verzamel alle klassiekers uit de heavy/glam wereld die sowieso succes hebben bij het grote publiek en stop ze in één show. Is het plezant om al die klassiekers eens bij elkaar te horen? Natuurlijk! Maar… De zanger kwam veel te arrogant over, ook tussen de liedjes door gaat het non stop over hemzelf, en hij zong veel fouten. Het hele Jon Diva plan is te gemakkelijk, zo kan iedereen met de juiste connecties een succesvolle band zijn. Dus ja, natuurlijk is het een feestje tot je beseft wat de mentaliteit van de band is. Een band die liedjes zoals “We’re not gonna take it” zo verkracht dat je er gewoon kwaad van wordt.

Grailknights
Headbanger Stage

Dit was ronduit verschrikkelijk. Het is echt zo zonde van de mogelijkheid om één van de duizende bands in de wereld hier te plaatsen in plaats van dit. Met hun rare pakjes doen ze een poging om leuk over te komen. Maar waar dit Gloryhammer perfect lukt, slaat Grailknights de bal gigantisch mis. Slecht theater, met nog slechtere muziek. Het was zelfs niet grappig meer. Maar de Duitsers leken het dan wel weer goed te vinden. We blijven ons op Wacken toch soms verbazen over de smaak van onze Duitserburen.

Mambo Kurt
WET Stage

(yeah, we know, we’re sorry…)

Voor de review van de cover-sensatie van Wacken, waar alle Duitsers – alweer – hysterisch gelukkig van worden, laten we Wrok aan het woord:

Als mensen mij zouden gevraagd hebben of ik volgend jaar terug naar Wacken wil gaan, dan zou mijn antwoord vanalles kunnen zijn. We waren tenslotte nog maar de eerste dag daar en tot nu toe, was mijn Wacken ontmaagding een succes. Tot ik Mambo Kurt zag… Nee, ik kom niet terug zolang dat dit excuus van vlees en bloed dat zich vergisselijk mens mag noemen, op de affiche staat.

Een marginaal die zichzelf belachelijk maakt door op een keyboard wat bekende deuntjes na te spelen. Ja, misschien leuk op de camping na enkele liters bier… en wijn… mede…  vodka, absynth en rattenvergif. Als men hiermee succes kon winnen, waarom stond ik dan op mijn 12 jaar niet op Wacken? Waar blijft Justin Bieber for fuck sake? Dit hoort niet thuis op een metal festival.

Het ergste van al? We konden niet vluchten! De Bullhead City Circus zat zo vol dat als je naar buiten ging, je niet meer binnen kon. Misschien is Mambo Kurt wel gepast in een Wacken Warmup ergens in Duitsland (want net zoals bij Grailknights waren we verbaasd dat de Duitsers dit wisten te appreciëren), maar dit is echt verschrikkelijk om op zo’n plek op de affiche van Wacken te staan.”

Wrok, in zeer verbauwereerde toestand.

Daar de meningen er duidelijk over verdeeld zijn (vooral verdeeld in Duitsers en Niet-Duitsers waarschijnlijk), vind je ook ergens een live stream van dat optreden. Uit zelfrespect, wordt deze niet op in dit artikel gedeeld (Wrok is webmaster so yeah… we kinda got our hands tied on this one…).

New Model Army
Headbanger Stage

Eindelijk wat rust in ons hoofd. Dit was een leuke verfrissing van de rest, maar niet alleen als het gaat over de marginale muziek die we net hebben moeten aanhoren. New Model Army slaagt erin om een aloud concept te vernieuwen in de thrashy metal wereld dat meer aanleunt tegen de hardere rock, maar er zijn ook grote invloeden van punk. Je kan ze bijna overal laten horen en mensen zouden het appreciëren. Door de lange carrière die ze al heben gehad hebben ze duidelijk overal wat invloeden meegepikt en zo een tof, eigen geluid naar voren gebracht. De bassist speelt soms percussie, en de rest van de set is ook heel goed. Echt een aanrader!

New Model Army
WET Stage

Na de vorige atrosie was het een plezier om eindelijk goede muziek op het WET podium te horen. Dit is duidelijk een oude rot op het podium. De band bestaat volledig uit topmuzikanten die zelf ook zichtbaar plezier hebben in hun optreden. Het was een lange set die zeker niet verveelde, en in samenwerking met onze vermoeidheid zelfs bij momenten hallucinant. Check ook de live-stream:

https://www.youtube.com/watch?v=wRmiZZcXcpc#t=2641

Europe
Headbanger Stage

Voor de fans van Karaoke kan ook nog tot in de vroege uurtjes het Bullhead City Circus losgegaan worden, en kan je stem al de eerste uitdagingen van dit weekend aangaan. Maar wij kiezen om de dag – toepasselijk – af te sluiten met the final countdown van Europe, om dan terug te keren naar onze tent. Vermoeidheid van een dag werken, nacht rijden en voorproeversdagje Wacken eisten hun tol, en er was nog zoveel meer, want Wacken moet nog beginnen! Check maar wat donderdag te bieden had!

[tabby title=”Donderdag”]

Donderdag 30-07-2015
Let the rains begin!

Get it? Heh? Let the games begin? Rains? Because it’s raining? Fuck you we had a rough night that shit is funny!

Na een vochtige nacht en een ontbijt waar zelfs een professioneel improv-ensemble moeite mee zou hebben, trokken we in onze klamme schoenen op zoek naar degelijke regenlaarzen. Op naar Wacken, het dorp zelf! Na een stevige wandeling vanaf onze Press-camping krijgen we de Hauptstraße in beeld.

Het blijft ongelooflijk hoe het hele dorp en haar bevolking de hoofdstraat “metaliseert” naar biertenten, bbq tenten en pannenkoekenhuisjes! Daarin heb je pannenkoeken die Bernd dronken kunnen voeren. Alle faciliteiten die je kan nodig hebben worden in metal kledij aangeboden, inclusief een metal garagist. Ook zijn er winkels met merch die je nergens anders kopen kan (zoals grond van wacken, hoewel we dat evengoed in kilo’s van onze schoenen konden afschrapen). De hele bevolking heeft een zeer open mentaliteit en ontvangen die raar geklede zwartzakken met een glimlach.

De 1844 inwoners lijken alvast heel enthousiast en jong en oud doen mee. We zien kinderen die muffins of (pedagogisch verantwoord?) asbakken verkopen en bejaarden die enthousiast de metalhorns tonen aan iedereen die het wil zien. Overal in de Hauptstraße zijn kraampjes waar je dingen kan kopen, eetgelegenheden en bars; je zult hier in ieder geval geen bier-tekort oplopen. We vinden zelfs een open lucht camping-winkeltje waar je echt álle nodige spullen voor je wacken camping-avontuur kunt kopen, wat wel handig is voor als er iets kapot gaat of je tent overstroomt (wat wel eens kan gebeuren op Wacken, en zeker dit jaar nodig was). Ook komen we zeker twee officiële Wacken-winkels tegen waar alle merch die je maar kunt bedenken verkocht wordt, en waar je zelfs iets kunt drinken. Na wat sightseeing en proeverijen, en na een paar drink-pauzes, vertrekken we met een glimlach op ons gezicht terug naar het festivalterrein. Want hoe leuk en enthousiast is deze straat en dit dorpje? Geweldig!

Het heeft heel de nacht geregend, dus langs de hoofdingang proberen binnen geraken was een zeer moeilijke opgave. Modder tot boven enkelhoogte = cardio-, kracht- en evenwichtstraining. Na die worsteling is het tijd om even te bekomen met een pintje in de VIP tent waar we jullie een tip voor het leven kunnen geven: eet geen Dry Age Burger. De naam smaakt niet gestolen. We praten nog even met Legacy ID uit Letland om dan een zeer professionele moddershoot te doen, bescheiden gepresenteerd hieronder.

Stortregn
WET Stage

Wel… Die naam is toepasselijk.

De eerste Metal Battle-band die we zien komtuit Zwitserland en haalde menig internet gedrag boven bij Wrok en Bernd. Samen met de voetjes trappelend, Awwww yissss! Moda-foking-black-metal! roepende, snelden we ons… trappelden we ons voort naar de WET stage. Het was een aangename verfrissing van de algemene heavy die we hebben mogen aanhoren. We krijgen stevige riffs met nice upbeat tempo om onze oren gesmeten, het is dan ook headbangen geblazen. De band gaf ons ook goede solo’s, gevarieerd en op brede toonladders. Ook waren er rustige stukken, maar nog steeds met aangenaam tempo.

Deathless Legacy
Headbangers Stage

De volgende Metal Battle-band komt uit Italië. Ze noemen het zelf “Horror metal”, maar dat is vooral visueel. Het is een zeer leuke show, met bijna meer theater dan optreden. Er zijn nog wat werkpuntjes op de sommige vlakken, vooral de kleine theaterstukjes kunnen iets beter uitgewerkt worden aangezien het soms een beetje slordig over komt. De muziek is dan ook ok, maar je wilt ze vooral zien voor de show. Aan het begin was het even schrikken, maar toen we eenmaal doorhadden wat er gebeurde stonden we alle 3 met een grijns op ons gezicht te kijken naar de rest van dit opmerkelijke optreden.

Meta Prism
WET Stage

De volgende Metal Battle-band, uit de UK, verraste ons heel aangenaam. Ze gaven ons zeer stevige riffs, maar soms beetje gebrek aan melodie. Verder is er een goede en toffe afwisseling tussen male screams & female vocals. De front male zanger is een echt showbeest vol energie, dat geen halve seconde op dezelfde plaats heeft gestaan. Soms komt het een beetje rommelig over. Het doet ons wel denken aan een stevigere versie van Lacuna Coil, en het is live veel beter dan we gehoord hebben op hun opnames.

Araña
Headbangers Stage

Hierna is het tijd om iets exotischer te gaan, namelijk met een Metal Battle-band uit El Salvador. “Would the real Soulfly please stand up?”

Zeer stevige, agressieve riffs en een headbangers paradise. Ritme ritme ritme. Zelfs de stem is meer percussie dan vocals. Er waren wel veel geluidsproblemen, wat heel spijtig was. Deze haalden ons helemaal uit het optreden. Maar dit was echte, honest to god, brutale metal!

UDO
True Metal Stage

We laten de metalbattle-bands en de Bullhead City Circus achter ons en gaan op weg naar de Mainstages. Op wacken kun je er altijd vanuit gaan dat er eens speciale shows te zien zijn en de show van Dirkschneider en zijn vrienden van het Bundeswehr Musikkorps moet zeker in dit lijstje komen. Sterke hitjes en een medley van filmmuziek maken er een leuke show van. Heel erg “metal” was het allemaal niet maar daarom niet minder vermakelijk. De show duurde wel iets te lang om te blijven boeien. Een half uurtje minder had zeker gemogen! Ondertussen zijn we wel lekker “opgewarmd” voor de komende show!

In Extremo
Black Stage

Wat voor deze folkrockers een thuismatch hoort te zijn, is naar onze mening uitgedraaid op een flauwe passage. Ondanks het grote aantal mensen dat aan het podium stond en het feit dat de band zijn 20-jarige bestaan viert was de muziek flets en de sounds slecht afgesteld. Liever staat een band als In Extremo later op de dag nadat er voldoen pintjes door de keel zijn gevloeid.

https://www.youtube.com/watch?v=_2zkPrCdj_E

Noctiferia
WET Stage

Deze band weet wel wat rammen is. Een zeer aggro aanpak en sfeer. Gaga People is veruit de beste schijf, net zoals op cd. Spijtig genoeg is er weinig variatie in hun nummers (op Gaga People na), waardoor het na 15 minuten begint te vervelen. Ook is het live minder industrial dan op cd.

That’s it, niet onze schuld dat dit een saaie review is: saai optreden.

Rob Zombie
True Metal Stage

Rob Zombie besloten we door de drukte voor de mainstage wat verder op het terrein te volgen. Het optreden was helemaal niet slecht maar door de vele pauzes tussen de nummers, het achterblijven van verschillende “hitjes” en de veel te korte set liet het toch een flauwe indruk na. Een weerkerend fenomeen tegenwoordig is dat topacts zoals Rob Zombie hits van andere bands tussen hun eigen set gooien alsof ze niet genoeg materiaal hebben; Is dit puur voor het Wacken-publiek (dat ervan genoot)? Of durven bands onbekende nummers niet meer spelen op een festival?

https://www.youtube.com/watch?v=8vys7Qe7tg8

Trans-Siberian Orchestra & Savatage
Both Main Stages

Als pronkstuk van de avond was het aan savatage en trans-siberian orchestra om een stukje muziekgeschiedenis te schrijven. Van 2003 was het geleden dat Savatage nog eens samen op een podium stond en het was een waar spektakelstuk om je duimen en vingers van af te likken. Een indrukwekkende show, met ook de 2 Mainstages die samen benut werden en spectaculaire visuals, lichtshow en pyrotechnics. Een beschrijving van de sfeer en een samenvatting van de prachtige muziek kon gewoonweg niet geschreven worden.

We hopen alvast dat de clipjes op youtube voor jullie trouwe lezers voldoende is, en we hebben hieronder ook wat foto’s voor jullie klaargezet. Er is helaas geen volledige HD stream van, maar voor een idee kun je op youtube wel Carmina Burana zien, of naar dit filmpje kijken, van een (irritante) zot die heel het optreden blijkbaar heeft gefilmd.

[tabby title=”Vrijdag”]

Vrijdag 31-07-2015
After the rain, comes the mud.

Angstig stappen we vanaf de camping naar het festivalterrein om te zien hoe dat er inmiddels bij ligt. Als we aan de pers-camping buiten komen merken we dat de shuttle-bus weer rijdt, dus we maken hier blij gebruik van. We hadden echter niet verwacht dat we een hele detour maakten en helemaal door de hoofdstraat reden om vervolgens aan de normale ingang afgezet te worden… een ingang waar je na een paar meter verzuipt in de modder. Glibberend struikelen we dus door een paar honderd meter aan modder en proberen we de plekken waar je knie-diep inzakt te vermijden… Makkelijker gezegd dan gedaan. Ilse klampt angstvallig haar camera vast en we proberen allemaal er zo goed mogelijk door te komen, gelukkig hadden we – zoals andere reporters – geen vele kilo’s en duizenden euro’s aan materiaal mee te slepen. Enfin, goeie grap dit, en een goed begin van de dag, maar we zijn er weer geraakt, maar missen hierdoor wel een feestje met Ensiferum op de True Metal Stage. Ondanks de modder is Thor ons vandaag wat gunstiger gezind, warmt het terrein langzaam op door de zon, en wordt het iets beter begaanbaar naarmate de dag vordert.

Sepultura
Black Stage

Dertig jaar Sepultura! Dat moet gevierd worden! De manier waarop werd zowel door ons als door de rest van het publiek enorm gesmaakt. Elk album werd in chronologische volgorde aangeraakt en tot groot jolijt van de fans voegden ze er nog toppers zoals “Policia” en “Orgasmatron” aan toe (toch weer die covers!). Sommige mensen vonden het jammer dat alle hitjes natuurlijk vooraan in de set zaten maar jullie reviewers vonden dit alvast een verfrissend concept.

Kvelertak
True Metal Stage

Evolutie van metalmuziek, daar gaat het vaak over op GRIMMnights en andere metalfeestjes. Een toonvoorbeeld van deze vernieuwing kan Kvelertak wel genoemd worden; Met een mix van groove, punk, blackmetal en ordinaire rock vormen ze band waar een heel breed publiek zijn gading kan in vinden. Nu ze de grootste podia al een tijdje hebben veroverd en ze nu nog enkel moeten blijven bevestigen, hebben de fans gekregen wat ze wouden.

At The Gates
Black Stage

Voor de mensen die onder een steen hebben geleefd; At The Gates is volledig terug, met een sterke (doch standaard) set. Op sommige momenten was het wel iets te luid en moesten we meer naar achter gaan. Het viel ons weer op dat de overlap tussen de Party en Black stage ervoor zorgt dat een deel van de muziekfans niet optimaal kan geniet van een optreden als je in die regio van het terrein staat (wat soms wel het makkelijkst is door de grote menigte en vele modderpoelen).

https://www.youtube.com/watch?v=nzq74zsA1i4

Dan is het tijd voor 2 persconferenties waarvan je de informatie kunt checken onder het tabblad ‘Press’ bovenaan dit artikel. Onder de tonen van Queensrÿche banen we ons hierna een weg naar de Bullhead City Circus voor het volgende optreden op de WET Stage.

Anaal Natrakh
WET Stage

Anaal Natrakh miste een gitarist door problemen bij Norwegian Airlines, en ook het geluid zat niet echt goed. Het was niet duidelijk of dit kwam door de gitarist die miste of een ander probleem. De band heeft ondanks de problemen toch een set kunnen brengen zoals we van ze gewend zijn, al was het wel veel minder black dan op cd (meer brutaal, zelfs “core-y”). De teksten tussen de muziek waren een beetje te jaren 90 “shock value” achtig, met langgerekte waarschuwingen over hoe de wereld naar de klote gaat. En hoewel er waarheid in zit, en het mensen aan het denken kan zetten, was het in deze uitgebreidheid niet echt zo passend op een optreden op Wacken. Ze brachten een punk mentaliteit, maar wel volwassener dan het cliché.

Thyrfing
Headbangers Stage

Dit was de beste show op Wacken 2015 tot nu toe, ook door de afwisseling van de rest. Het was dan ook vreemd dat er zo weinig volk in de tent stond. Het optreden was meeslepend en hard tegelijk, met stevige riffs en melodische intermezzo’s. Er heerste een epische sfeer, die soms ook extra opkwam met een clean female operastem in de mix. De band leeft zich duidelijk in in de muziek, en een optreden van Thyrfing is volgens ons dan ook een echte aanrader.

Death Angel
WET Stage

Hierna volgden in dezelfde tent, maar op het aangrenzende podium, de Bay Area thrashers van Death Angel. Aangezien onze benen wat moe waren van het slepen door de modder, hebben we de helft van dit optreden wel van buiten de tent bekeken, omdat daar overdekte picknicktafels stonden; zalig! Ondanks onze benen die moe waren en de afstand van het optreden knalde Death Angel de tent uit met een heftige show, en konden we er dus nog duidelijk van meegenieten.

Dream Theater
True Metal Stage

Op het scherm op de Movie Field was tegelijk Dream Theater aan het spelen, en aangezien dat scherm juist naast onze zitplaatsen geplaatst was, konden we ook dit optreden voor een deel meevolgen. Vanaf onze epic rustplaatsen zagen we de epische prog metal het mainstage-veld overspoelen. Een geweldig indrukwekkend optreden, al laat de zang het soms wat afweten, maar dit kan ook liggen aan het feit dat zanger James LaBrie wat ziek is geweest.

Black Label Society
Black Stage

Het eeuwig tourende BLS kwam op Wacken een te verwachten prestatie leveren. Het oneindige solowerk van virtuoos Wylde kan vele Duitsers laten genieten, maar voor ons blijft het zwakke punt van deze band het stemgeluid van onze vriend Zakk. Het lijkt er soms op dat hij er om doet (laat ons hopen van niet). De enige opmerking die we na dit optreden konden maken was: “Cv he? Gaan we ne mede drinken?” Maar laat ons eerlijk zijn, meer moet dat niet zijn op een open air festival.

Samael
WET Stage

Net zoals op Hellfest was dit het slotstuk van de Ceremony of Opposites-tour. De harde black schijven van weleer kwamen goed tot hun recht in de tent. Wel leuk om te zien dat deze band veel aan zijn uiterlijk doet. We geloven dat elk optreden van deze band een andere look heeft door de kleding, make-up en haarstijl van de band. Soms zijn het de details die het hem doen! Goeie bal Samael!

Drescher
Beer Garden Stage

De soundcheck was leutig, maar een beetje slordig. We begonnen al schrik te krijgen voor het geluid. De interactie met het publiek tijdens de soundcheck bracht de sfeer er echter al goed in. De band begon het optreden met “Dresch Quetschn“, en gaat nog verder met een variatie aan toffe nummers, met grappige zever tussen de liedjes door. Ze spelen ook een cover van “Amadeus“, en geven duidelijk alles op dit optreden. De damp kwam zelfs van de geschoren hoofden af. Ze lachten met hun eigen merchandise terwijl ze het probeerden aan de man te brengen, wat leidde tot hilarische taferelen. Hierna werden we nog verrast door een Oostenrijkse cover van “Ace Of Spades“, en “First Blood” deed de hele Beergarden daveren. Een van onze ontdekkingen van op Wacken 2015!

Zie ook ons kennismakingsinterview met deze prettig gestoorde mannen.

In Flames
True Metal Stage

Helaas moeten we zeggen dat dit optreden van In Flames voor ons over het algemeen teleurstellend was. De zanger was niet in vorm en naast de lyrics of andere lyrics zingen maakte dat niet beter. Het contrast met het optreden op Hellfest, waar ze een geweldig optreden neerzetten, was ENORM! Het was een coole lichtshow, maar als je naam In Flames is en je staat op W:O:A, gebruik dan volgens ons meer pyrotechnics!! Er was een tweestrijd en we merkten aan de setlist dat de band duidelijk gevangen zit tussen het publiek van de oude fans die de klassiekers (en die stijl willen) en hun jongere fans. Wij missen alvast de oude melodic death metal die deze Zweden zo goed kunnen brengen. Bekijk het hier zelf:

https://www.youtube.com/watch?v=rpGCJJxdwoU

My Dying Bride
WET Stage

Deze Britten brachten een doom/death metal set die meeslepend was tot op het bot. Ook qua sound was het volgens ons het beste op Wacken 2015 tot nu toe, het klonk zelfs hetzelfde als op de CD. De frontman is compleet van de wereld on stage en gaat er volledig voor. Eigenlijk was dit optreden net zoals verwacht, in zeer positieve zin. Wel was er verbazingwekkend weinig volk! “She’s The Dark” & “Let Loose The Swans” vormen beide de hoogtepunten van de set en voor ons was dit een perfecte afsluiter van een drukke dag. Moe maar voldaan druipen we af naar onze tent.

[tabby title=”Zaterdag”]

Zaterdag 01-08-2015
It’s always sunny in the end!

Vandaag voelen we iets merkwaardigs als we wakker worden want het is, jawel, warm! Het zonnetje schijnt er lustig op los en we kunnen droog en buiten de tent ontbijten. De regenjassen gaan voor de zekerheid toch nog mee, maar vandaag hebben we geen truien nodig. Ondanks de vermoeidheid vertrekken we dus warm en opgewekt richting het festivalterrein, waar de hele dag de zon blijft schijnen en er zelfs droge plekken op de grond te zien zijn! Ander goed nieuws: De Press-shuttle rijdt weer normaal! Good day, today.

Khold
Black Stage

Het is echter nog erg rustig als Khold het podium opkruipt maar na een geweldig optreden op Hellfest pikken we ook op Wacken deze geniale band mee. Dit is black metal zoals het hoort! Geen bullshit of zever, gewoon vette muziek met goede tempo-wisselingen en een energieke show.

Powerwolf
True Metal Stage

Dan was het tijd voor een feestje met onze favoriete wolven! Op het begin van de show was er helaas wel slecht geluid en de hele show lang stond de bassdrum te hard, maar het was weer een geweldig optreden. Het zijn dan ook showmannen in hart en nieren. We verheugden ons op “Kreuzfeuer”, maar helaas heeft het plaats moeten maken voor liedjes van de nieuwe (mindere) CD. Andere toppertjes waren wel: “Amen & Attack”, “Werewolves of Amenia”, “Resurrection by Erection”, “Sanctified With Dynamite”. Wij hebben alvast de longen uit ons lijf geschreeuwd en aan de vele crowdsurfers te zien vond de rest van het publiek het ook goed!

Amorphis
Black Stage

Wacken is het festival waar het verleden van een band gevierd kan worden. Na de shows van Sepultura en Samael en dergelijke is het de beurt aan Amorphis om de 20 jaar oude plaat “Tales Of The Thousand lakes” ten berde te brengen aan de nieuwe, maar toch vooral de oudere fans. Wel hadden we dit optreden liever in een tent of allesinds in het donker gezien. Ook was het zeer fijn om een optreden te zien waar alles perfect liep, zowel het geluid, het enthousiasme van de band en het publiek maakten dit één van de meest memorabele optredens van het festival.

https://www.youtube.com/watch?v=mwokdlzdEk0

Rock Meets Classic
Black Stage

Dit concept is begonnen in 1993, en vanaf 2010 touren elk jaar 5 bekende zangers samen met een rockband, symfonie-orkest en klein koor door (voornamelijk) Duitsland. Dit jaar zijn ze ook aanwezig op Wacken, en hoewel het op de line-up stond aangegeven wisten we eigenlijk vantevoren niet wat we moesten verwachten. Omdat het deze laatste dag van Wacken ineens heel warm was, zaten we even uit te rusten aan de Mainstage toen er ineens veel hitjes vanaf knalden. Deze werden ons gebracht door een band geleid door Mat Sinner (o.a. Primal Fear, Sinner) en het Bohemian Symphony Orchestra uit Praag, welke goed op elkaar ingespeeld waren.

Na Thunderstruck van AC/DC door Sascha Krebs, en wat onbekendere nummers door Jennifer Haben en Herbie Langhans, hebben we pas door wat er gebeurt omdat we ineens hoorden hoe Joe Lynn Turner een paar nummers van Rainbow ten tonele bracht, waarna Michael Kiske ons Helloween-hits om de oren gooide. En toen begon het feest pas echt: Dee Snider bestormde het podium met zijn geweldige enthousiasme en een “Stop Taking Selfies”-shirt waar wij wel fan van waren! En zoals Dee het publiek zo goed kan opzwepen, zingt een uitzinnige en goed gevulde weide met alle plezier “We’re Not Gonna Take It” en “I Wanna Rock” mee. Hierna vergezellen de andere zangers hem nog op het podium voor een afsluiter van formaat met “Highway To Hell” van AC/DC. And the crowd goes wild.

https://www.youtube.com/watch?v=BUCOHn5bHKs

Cryptopsy
WET Stage

Hierna was het tijd voor Cryptopsy en wat technisch gezien een beetje een rommelig optreden was (teveel hoge tonen en een te droge bass), maar het was wel lekker brutaal. Het gitaarwerk liet ook wat te wensen na, maar naarmate het optreden evolueerde beterde de muziek wel en werd het meer “Headbang-vriendelijk”. Het geluid bleef echter heel het optreden redelijk slecht. De pinched harmonic en solo’s komen wel zeer goed door en de muzikale intermezzo’s tussen de liedjes zijn zeer passend bij de stijl en dragen bij aan het de sfeer van het optreden en naar het einde toe leek het geluid toch iets beter.

Morgoth
WET Stage

Tijdens optredens van Bloodbath en Cannibal Corpse probeert Morgoth met een vette show de tent te vullen. Deze Duitsers brengen ons harde, niet cliché black/death metal, met mooie kansen voor moshpits. De tempowisselingen zijn zeer goed uitgewerkt en de show on stage zelf kan misschien saai zijn voor sommigen, maar past perfect bij de sfeer van de band (no bullshit either). Ze durven ook een black’n’roll (of death’nroll) kantje te laten zien.

Sabaton
Black Stage

De Zweden van Sabaton kondigen voor hun optreden aan dat ze op deze editie van Wacken opnames maken voor een live-dvd. Met een enthousiast optreden en een uitbundig publiek maken ze de weide voor de mainstage hun powergevulde battle-arena. De helft van het optreden krijgen we nummers te horen van het recentste album Heroes, verder aangevuld met de vaste Sabaton-hits. In plaats van “Gott Mit uns” krijgen we een aangepaste versie in de vorm van “Noch Ein Bier”, en dat leek de meeste mensen in het publiek wel te smaken.

Al zijn er veel pogingen tot grappige intermezzo’s, geleid door frontman Joakim Brodén, het komt een beetje gemaakt over en de onderbrekingen die daardoor tussen de nummers plaatsvinden duren wat te lang. De week erna op Alcatraz in Kortrijk kwamen we erachter waarom het zo ingestudeerd over kwam: alle grapjes en dingen die zogezegd ‘per ongeluk’ waren, kwamen nog eens precies op de zelfde manier terug en waren dus inderdaad keihard ingestudeerd!

Desondanks hebben wij ons kapotgeamuseerd en ook wat gelachen met een volledig veld Duitsers dat meezingt over het verzet van België tegen Duitsland… Yeah… Shit got hilarious and really awkward… Met een JägerMonster (Monster Energy met Jägermeister) in de hand en de mogelijkheid tot wat dansjes in de modder was dit voor ons toch priceless amusement!

https://www.youtube.com/watch?v=tWeSqEaqVhs

Sabaton
True Metal Stage

Net als op Hellfest brengt Judas Priest weer een geweldige show, en het lijkt zelfs beter! Ze staan dan ook bovenaan op de affiche en met een lange set van een uur en 3 kwartier kunnen onze geliefde Britten zich naar hartelust uitleven. Hierbij brachten ze dan ook een mooie lichtshow en wat vuurwerk, en het belangrijkste natuurlijk: een goede setlist met recente nummers en populaire meezingers. Rob Halford zweept het publiek vakkundig op en Richie Faulkner stormt heen en weer over het podium, waardoor hun enthousiasme alleen maar nog meer inwerkt op het publiek en de rest van de band. Deze Painkiller van een band raast over het Wacken-land en wij zijn meer dan tevreden. Na al die jaren nog steeds in vorm, go Priest!

Obituary
WET Stage

Time for some gory fun! Obituary is een fenomeen. Er zijn niet veel bands die op dit niveau blijven presteren en er telkens een memorabel moment van kunnen maken. Een goede mix van oude parels en nieuwer werk. Hoogtepunt van de set was toch wel “Inked in Blood“. Wat een stomper van een lied!

Blood Red Throne
Headbangers Stage

Wacken loopt zo stilaan ten einde. Jullie reporters hebben pijn aan de voetjes en zijn doodop. Perfecte setting dus om naar de tent te gaan voor een stevige set Death Metal uit Noorwegen. Blood Red Throne stond zo scherp als een mes. Toegegeven, de muziek stond iets te luid en de tent maar halfvol. Toch hebben we ons rijkelijk geamuseerd. De mensen die zijn komen opdagen werden niet teleurgesteld. Een ultieme doorbraak zal er niet meer inzitten voor Blood Red Throne, maar laat ons vooral hopen dat ze wel nog meerdere kansen krijgen op de grotere festivals in Europa.

Shining
WET Stage

Tijd om depressief Wacken af te sluiten, just the way we like it! Shining was de waardige afsluiter van de WET-stage en de tent van Wacken dit jaar. Vrolijk wordt je niet van de muziek (wrok: geen gedeelde mening!) en maar goed ook (oh shut up). Het werd een stevige set met het beste van het beste dat deze band brengen kon. Enige minpunt en toch wel een domper was dat ze tijdens het laatste nummer moesten stoppen omdat de gordijnen al dicht gingen. Zeer getreurd waren we echter niet toen het gedaan was. De vermoeidheid was ons zwaar in zijn greep aan het nemen en voldaan konden terug richting onze tent. Dit allemaal met de demonische lach van Kvarforth in gedachten! Deze band zal je altijd achtervolgen.

Subway To Sally
True Metal Stage

Hierna pikken we nog een laatste stukje Subway To Sally mee die de Mainstages en de Wacken-2015 editie afsluiten. Populair bij de Duitsers en deze band trekt ook nog heel wat volk zo laat op de avond. Zo zie je maar weer dat Wacken altijd goed doet met Duitse bands uit wat alternatievere genres, want heel het Duitse deel van Wacken staat aan de Mainstages verzameld en gaat uit zijn dak.

Enkele seconden na dit optreden is de weide echter al erg leeggedruppeld en merken we dat de weersomstandigheden er voor iedereen dit jaar toch wat teveel aan waren. Damn, Wacken 2015 is nu echt gedaan! Teleurgesteld springen we nog wat rond op een lege Mainstage-weide en kijken we naar de Outro, waar niet veel nuttige informatie meer in kwam. Dit herinnerden we ons toch anders van vorig jaar, wanneer er op dit moment nog een dik feestje aan de gang was.

https://www.youtube.com/watch?v=fMX-xCXpjvk

[tabby title=”Press”]

We woonden twee persconferenties bij:

de ene over de film 25 years W:O:A, en de andere van Trans Siberian Orchestra en Savatage.

25 jaar WOA: Online relase in september 2015 via netflix.

TSO + Savatage: Om dit optreden te organiseren waren 2000 hotelkamers en nog eens 100+ man personeel nodig. Ze hebben alles in de regen moeten opbouwen, en door de wind opnieuw moeten beginnen. Door het slechte weer hebben ze het materiaal pas kunnen testen op de show zelf. Ook op de luchthaven was er al 3 uur vertraging. JFK heeft vluchten omgeleid zodat de bands de vlucht toch konden halen. Paul vertelde ons over vertrouwen onder metalheads en Jon zei ons “i feel like i just gave birth to two main stages”.

De toekomst kan nog optredens brengen, maar er staat nog niets op de agenda. Er is wel een nieuw TSO album in herfst 2015. Na deze informatie over het optreden en de toekomst van de bands volgde een filmpje met facts van TSO, eigenlijk een filmpje met verkoopscijfers, over hoeveel geld ermee gemoeid gaat. Dit was een beetje vreemd en kwam ook redelijk egocentrisch en arrogant over.

[tabbyending]

Zelfs met alle miserabele weersomstandigheden zagen we overal het volledige weekend toch veel lachende gezichten en hebben we al gezien dat veel mensen toch terug willen komen naar Wacken, waardoor het toch weer een succes was. De organisatie en verantwoordelijken Thomas Jensen en Holger Hübner hebben er alles aan gedaan om deze editie toch zo comfortabel mogelijk te maken, en we moeten zeggen: good job, want dat moet écht niet makkelijk zijn geweest. Hun visie en optimisme werken aanstekelijk en zullen ook zorgen voor verdere epische edities. Daarnaast chapeau voor alle fans die alles toch maar doorstaan hebben en met het geweldige enthousiasme door de modder bleven ploeteren. Ookal is Wacken Open Air gigantisch en soms wat overdonderend, en zijn die Duitsers toch maar een speciaal volkje, iedereen is er steeds lief voor elkaar en klaar voor een feestje. And we’ll always have beer and mead! Rain or Shine!

Uiteindelijk hebben we ondanks de modder, kou en regen toch een hele fijne editie van Wacken achter de rug en na een laatste drankje in de VIP/Press Area nemen we tevreden de shuttle-bus terug naar de camping. Na een comateuze nachtrust vertrekken we met mooi weer, en wat file rond Hamburg, terug naar ons geliefde Gent.

It’s always sunny in the end!

Deze door modder overspoelde bevindingen zijn u gebracht door ons GRIMM redactieteam, met dank aan Ilse, Bernd en Wrok voor hun stijve spieren en onderkoelde bloedbanen!