In Eindhoven, een stad die al berucht is als het om metalfestivals gaat, vond dit jaar de zevende editie van dit festival plaats. Voor de mensen die niet tegen de warmte en zon van zomerfestivals kunnen is dit een geweldige kans, want Eindhoven Metal Meeting speelt zich af op donkere winterdagen. Waar anderen in deze periode uitkijken naar kerst, kunnen metalheads hier terecht voor een stevige portie zwaardere metalen. De Effenaar ligt vlak aan het station van Eindhoven, en is dus heel makkelijk te bereiken met het openbaar vervoer.

Het festival is al een tijdje een succes en was onder andere vorig jaar ook al op voorhand uitverkocht. Het publiek bestaat uit vele nationaliteiten en de Engelse taal is dan ook handig als je wil socializen, waar vooral de rokersruimte een goede locatie voor blijkt te zijn (ookal word je er bijna uitgerookt). Het kan heel druk zijn, maar er hangt een vriendschappelijke sfeer. Het is soms wel moeilijk om rond te lopen en van zaal te veranderen. Ook zijn er heel veel trappen, overal waar je wilt gaan, naar de andere zaal, merch of de toiletten, moet je trappen op of af. Goed voor de conditie, maar misschien niet ideaal voor de gemiddelde bierdrinkende festivalganger. Verder staat EMM bekend om de goede organisatie en een goed geluid. Er worden steeds veel goede bands geprogrammeerd, met een mooie diversiteit binnen de zwaardere genres. Grote bands, maar ook kleinere bands krijgen een kans om hiermee het podium te delen. Aan de ingang krijg je een tijdschema. De vorige jaren waren er wel veel overlappen, maar als je niet persee volledige shows wilt zien, kun je bijna alles meepikken.

In de venue zelf kun je pizza’s, hamburgers en ander festivalfood naar binnen spelen, voor iets anders kun je vanaf ‘s avonds naar buiten, Eindhoven in. De ligging van de Effenaar is hiervoor wel een voordeel, aangezien er in de straat zelf veel cafés, fastfoodbars en restaurants zijn.

Incantation, Pentagram Chile en Funerus hebben hun Europese tour gecancelled, waardoor zij vervangen werden door Acid Reign, Loudblast en Distillator.

[tabby title=”Festivalterrein”]

Er zijn 2 podia: de Mainstage op de 2e verdieping en District-19 stage op het gelijkvloers. District-19 is een booking & management agency, die instaat voor het boeken van veel coole bands. In de Effenaar zijn veel kleine ruimtes en gangen, wat soms voor file zorgt. Maar het is ook wel gezellig.

– Op het gelijkvloers is de inkom, en daarnaast vind je hier een gang met merchandise stands en lockers, en een “Heavy Vethal”, waar je eten zoals pizza’s en hamburgers kunt kopen. Hier bevinden zich ook een zaal met de kleinere stage en een bar, en de toiletten.

– Op de eerste verdieping vind je een verstaire, rokersruimte en toiletten.

– Op de tweede verdieping bevindt zich de grote zaal met de mainstage en 2 grote bars (achteraan, rechts van het podium) en een kleine bar links van het podium. Je kunt hier water, bier, cola en energydrink kopen. De grote bar langs de zijkant van de mainstage heeft een groter aanbod; met o.a. sterke dranken.

De trappen van de eerste naar de tweede verdieping komen recht in de mainstage zaal uit, wat raar kan lijken, maar wel handig is.

Er is exclusieve festivalmerch te koop in de Effenaar, en er zijn ook andere merch stands.

[tabby title=”Vrijdag”]

Winterfylleth was zoals verwacht weer erg goed. Jammer genoeg speelden ze als opener op de Large stage en was er nog weinig volk. Dankzij de black metal sfeer en de folk invloeden werd dit,  in combinatie met een strakke setlist, een indrukwekkend optreden. De Britten brachten ons deels het recentste album The Divination Of Antiquity, dat uitkwam in 2014, in combinatie met ouder materiaal. De afwezigen hadden dan ook ongelijk: het was zeker de moeite om iets vroeger te komen voor deze sterke show en reis door Engelse volksverhalen!

Aeturnus uit Noorwegen bracht ons een ok set, maar niet overtuigend. Ze probeerden wel, maar het leek niet te lukken om de zaal in de juiste sfeer mee te krijgen. Misschien was het ietsje té depressive. Ook waren er wat problemen met het geluid, waardoor het misschien ook al minder goed overkwam.

Hierna is het de beurt aan Onslaught. Het optreden was zalig zwaar, zoals verwacht. Met strakke riffs en zeer goede zang raasden deze heren over het podium. Ze genoten duidelijk zelf ook van het optreden en dat maakte het extra goed. Sy Keeler is ook een feest van een frontman, waardoor het grootste deel van het publiek direct werd meegesleurd in een sterke en thrashende sfeer. Wij kijken al uit naar de dvd Live At The Slaughterhouse die uitkomt op 26th February 2016!

Nifelheim geeft ons hierna Black metal zoals het hoort, inclusief Venomish kleding en met lange spikes bezaaide lichamen. Ook het podium moet er niet aan onderdoen, en geeft ons een visueel spektakel met schedels en andere duistere props. De Zweden brengen een strak optreden en na een abrubte exit zoals het Black wel befaamd, krijgen we toch 2 encores met super publieksinteractie.

God Dethroned heeft duidelijk ook aandacht voor de aankleding van het podium. Naast de serieuzere omgekeerde kruizen zien we tot ons plezier ook aan beide zijden van de drum schedels met een kerstmuts op en neer bewegen, alsof ze aan het headbangen waren. Eerst snapten we niet goed wat er gebeurde, maar we kunnen de hilariteit er wel van inzien. Verder was het een degelijk optreden, maar door wat geluidsproblemen konden we er toch niet volledig van genieten.

Iedereen keek duidelijk al uit naar dé headliner van het weekend: Behemoth! Het duurde wat langer voor de show begon, maar dan kwam deze Poolse blackened deathmetalformatie het podium op met een geweldige attitude, zoals we wel van ze gewend zijn. Ondanks wat technische problemen tijdens de soundcheck en in het begin van de show, was het een zeer overtuigende set die begonnen werd met Blow Your Trumpets Gabriel. Hiermee werd de toon direct gezet en het publiek was, ondanks de technische problemen, razend enthousiast. Ik zag Behemoth al een paar keer live, maar dit was de eerste keer dat het in een zaal (en niet in de vlakke zon) was, waardoor de show extra goed uitkwam voor mij. Een grimmige en duistere sfeer sleept heel de zaal onmiddelijk mee, en de lichtshow was in een donkere zaal ook zeker de moeite. Jammer genoeg was er echter geen vuurshow, en was er ook niet echt iets gedaan met het podium,… natuurlijk zijn er de indrukwekkende kostuums, maar verdere aankleding van deze headline-show bleef uit en we herkennen dezelfde inkleding als de paar keer dat we Behemoth de afgelopen jaren al zagen. Met O Father, O Satan, O Sun! werd de show toch nog op een goede manier afgesloten.

Voor Candlemass was er blijkbaar minder interesse, gezien de zaal ineens een heel stuk leger was. Door de drukte die er eerder was, waren wij ook inmiddels wat moe geworden, maar desondanks blijven wij natuurlijk voor de indrukwekkende performance van deze Zweden. Op dit late uur past de meeslepende doom heel goed en in combinatie met strakke riffs en natuurlijk de geweldige zang van Mats Levén, worden wij volledig meegesleept.

[tabby title=”Zaterdag”]

Distillator opent op deze tweede dag, op de District 19 Stage. Dit is gewoon thrash, maar er was iets raars met het geluid en ondanks de duidelijke energieke aanpak, vinden wij het niet volledig overtuigend.

Angelus Apatrida geeft ons hierna stevige thrash. Dit zijn duidelijk enthousiaste mannen, en de Spanjaarden vliegen dan ook over het podium. Het enthousiasme reflecteert ook in het publiek, waar al snel begonnen wordt met moshen.

Vervolgens gaan we weer de trappen op naar Necros Christos op de Large stage. Een sterk en sfeervol optreden, maar het was misschien beter overgekomen op de kleinere District 19 Stage. Ook is er bij momenten veel feedback, maar het was wel zwaarder dan gedacht, met goede doom stukken.

De Italianen van Shores Of Null bestaan uit leden van verschillende andere Italiaanse bands en zijn pas 2 jaar bezig, maar kunnen toch een sterke set brengen waarbij we ook wat fans in het publiek bespeuren. De fans gaan volledig los en zingen uitbundig mee, maar er was verder helaas niet veel publiek aanwezig. Ook was er af en toe wat veel feedback en klonk het geluid soms wat onsamenhangend. Wat het wel waard is om te vermelden is de sterke zang, die soms met de samenzang helaas wel wat minder overkomt.

Vektor komt uit Amerika over voor hun allereerste tour ooit, en de bandleden hebben er duidelijk zin in! We zien heel veel plezier op het podium, dat goed overstraalt naar het publiek. Vanuit de fotopit horen en zien we enkele twijfels rond ‘funny sounds’ (er lijken wat monitorproblemen te zijn met de drum), maar dat lijkt snel opgelost. Verder gaven deze Amerikanen ons een super optreden met een evengoede publieksrespons. Drummer Blake Anderson is echt één van de meest enthousiaste die we ooit hebben gezien en dat is hilarisch en tegelijk ook zalig om te zien. De hele band straalde een aanstekelijk jeugdige energie uit, en wij willen daar nog wel meer van zien.

Nuclear Assault bracht ons hun European Farewell show, en de show op Eindhoven Metal Meeting is het laatste concert dat ze ooit in Europa zullen spelen. We kijken hier een deel van mee omdat we daarna ook nog naar Lvcifyre willen gaan zien (overlappen zijn altijd jammer). De uitvoering was zeker goed en we zien vooral het oudere deel van het publiek volledig losgaan. Een geslaagd laatste EU-optreden wat ons betreft! 

Op naar Lvcifyre dus. Van deze Britten kunnen we de laatste helft van de set meemaken, maar of dit een goede keuze was? Het is een snelle, strakke blackmetal set, met een goede drummer maar totaal geen publieksinteractie. We zien een paar mensen opgaan in de show en sfeer, maar de rest van het publiek lijkt niet echt meegesleept te worden. Aan het einde volgt dan ook weinig applaus, wat onze eigen gevoelens bevestigt,.. geen geweldige show jammer genoeg.

De Zweden van Marduk daarentegen weten ons nooit teleur te stellen en deze keer is het niet anders. De black metal panzer division dendert over ons heen en ze geven ons weer een geweldig optreden met superstrakke riffs en donderende drums. Dit is weer black metal zoals het hoort, gesterkt door prestaties van vocalist Mortuus. Ook qua setlist konden we ons niet beter wensen, door de sterke nummers van het nieuwe album Frontschwein in combinatie met een paar klassiekers. Wij zijn tevreden, maar mogen hierna nog een sterke show verwachten.

Samael staat namelijk op deze affiche als exclusieve headliner met hun ‘Ceremony Of Opposites’ (1994) tour. Dit Zwitserse viertal speelt zijn oude nummers in de nieuwe stijl van de band, inclusief drumcomputer, waardoor het geluid niet zo geweldig overkomt. De sfeer die normaal hoort bij het album wordt zo niet echt op de juiste manier overgebracht en het is dus niet de beste show die we al van hun gezien hebben. Toch konden we er wel van genieten en gingen we tevreden en vol goede moed richting de afterparty.

We moeten echter verkeerd zijn geweest voor de officiële afterparty, of het probleem zit hem in het sluitingsuur van de Nederlandse horeca, maar bij de Dynamo stonden we voor gesloten deur en in de Jack ging na ons eerste pintje al het licht aan en de muziek uit. Helaas, wij hadden nog wel zin in een feestje! 

[tabby title=”Aftermovie”]

Music by DISTILLATOR – Shiver In Fear (Empire Records)
Video by Steven Wittevrouw

[tabbyending]

Over het algemeen was het een heel leuk weekend met zalige optredens. Je kunt alleen niet crowdsurfen, want er is geen security in de frontstage. Ondanks dat we in Nederland waren, kregen we halve liters Jupiler voorgeschoteld, waar wij alvast heel blij mee waren.

Voor meer informatie zie ook de website en facebookpagina van Eindhoven Metal Meeting.
Eindhoven Metal Meeting 2016 vindt plaats op 16 en 17 december in de Effenaar in Eindhoven. Ons zien ze alvast zeker terug!