Voor wie Amphi nog niet kent: kom onder je steen vandaan want na WGT in Leipzig en M’era Luna in Hildesheim is het gothic festival in Keulen wellicht het derde grootste in zijn soort. In Duitsland? Jawohl, want waar anders liggen de roots van de industrial stroming in het genre, en waar anders kan men een betere rendez-vous plaats – of liever Treffen- vinden dan waar de wieg staat van de talrijke bands die in Duitsland het levenlicht zagen? Is het festival die trip waard? Verdammt, wat een domme vraag.

Voor het twaalfde jaar op rij verkocht het festival uit. Bezoekers van over de hele wereld hesen zich in hun meest extravagante zwarte outfit en voegden zich samen om in Tanzbrunnen -het park aan de Rijn- te genieten van meer dan 40 bands op drie podia. 12.000 bezoekers telde het festival dit jaar, de gedwongen 4000 minder dan de vorige jaren. Immers, wegens opgelegde veranderingen aan de infrastructuur van het festival, was een deel van het park, waar zich vroeger het derde podium bevond, niet meer toegankelijk. Een groot verlies? Als je het ons vraagt niet. De organisatie werd erdoor gedwongen om creatief te denken en kwam met de oplossing in de vorm van een derde podium op een boot op de Rijn, naast de twee bestaande podia. Snoer dat lakkorset wat strakker aan en loop even mee.

Aan de ingang van het ingenieus aangelegde park staan we voor het belangrijkste podium: mainstage. In open lucht, maar tegelijk beschut door de drie grote parasols die het park sieren, hebben de fans weinig te vrezen van weer en wind. De oranje constructies bieden schaduw als de zon brandt, en een droge plaats als de hemelsluizen open gaan. Voluit genieten is dus het motto. Dit jaar zagen we alweer een sterke variatie aan bands de revue passeren, waaronder publieksfavorieten Solar Fake en Blutengel. Een danspasje bij X-RX, wat headbangen op Megaherz en wegdromen tijdens Tarja: er is voor elk wat wils. Editors, Covenant, Project Pitchfork: ze maakten het allemaal waar op dat midden in het groen gelegen podium, dat trouwens ook te volgen is vanop een eilandje dat in een vijver in het park drijft en waar men rustig kan gaan zitten als de massa vooraan wat te dicht wordt. Enkel luisteren kan trouwens ook. Langs de Rijn ligt immers de ‘Beach’, een gedeelte van het park waar ligstoelen en hemelbedden in het witte zand zijn neergepoot met uitzicht op de rivier. Is er een betere manier om even te chillen dan met de bries in de haren en een cocktail in de hand? Nein. Vroeg of laat vindt iedere bezoeker zijn weg naar de Beach om even tot rust te komen.

Helemaal anders qua sfeer is het tweede podium in het Theaterhuis. Een luxueuze met tapijt beklede inkomhal en een donkere ronde zaal waarin het podium is ondergebracht. Het geheel voelt meteen een pak duisterder aan en sommige bands komen hier ongetwijfeld beter tot hun recht. Niet toevallig speelden hier bijvoorbeeld Moonspell en The Beauty of Gemina, maar ook Neuroticfish, Aestetic Perfection, Spetsnaz en l’ Âme Immortelle, om er maar een paar te noemen. Eén minpuntje aan het Theaterhuis misschien: waar zit die verdraaide Airco?

Wie het derde podium wil bezoeken moet het terrein verlaten. De ‘Rheinenergie’, een 90 meter lange boot met drie dekken, ligt een eindje verderop langs de Rijn aangemeerd. Onderweg vinden we tal van eetkraampjes en terrasjes die vlot gefrequenteerd worden. Op de boot zelf komen we opnieuw terecht in een volledig andere wereld. Een uitgelaten sfeertje heerst op het benedendek waar de Orbitstage te vinden is. Vanop het tweede dek kan men het podium perfect uit de hoogte bekijken op een wat rustigere manier, en op het bovendek kan men gaan liggen zonnen met zijn kop in de wind. Het lijkt wel een cruise. We moeten toegeven dat we ons op deze boot bijzonder in ons element voelden. Vooral wat minder bekende bands -hoewel ook Faderhead hier geprogrammeerd stond- mochten op deze Orbitstage hun ding doen. Waar de afterparty’s in het theaterhuis pas na 22:00 van start gingen, werd op de boot al vanaf 13:00 gefeest. De sfeer was hier alweer beduidend verschillend van deze bij de twee andere podia.

Dit alles samen maakt van Amphi het meest gevarieerde festival dat we ooit bezochten, als het over de locatie gaat. Het is alweer eens iets anders dan in een rechthoekige wei afwisselend naar links en naar rechts te kijken naargelang op welk podium er gespeeld wordt. Amphi biedt de bezoeker zoveel mogelijkheden dat het onmogelijk kan gaan vervelen na amper twee dagen. De zwarte zwerm gothics en wavers strekt zich uit van aan de boot tot aan het park en gedijt overal even goed. De gemoedelijke sfeer is werkelijk uniek en van enig incident was er geenszins sprake. De ‘zwartzakken’ zijn dan ook mensen met een open mind, en ze heten iedereen welkom.

Bon, de lofzang van Amphi is nu wel gezongen dachten we zo. Of toch nog niet helemaal. Het park biedt ook uitzicht op de befaamde Dom van Keulen en op het Kunibertkloster. Het festival is ook opvallend proper. Geen laag vertrappelde bekertjes tegen de avond en geen afval op de grond in het algemeen. Drinken doe je standaard met statiegeld en mits inlevering van je flesje krijg je je centen terug. Of het werkt. Jawohl.

De data voor de 13’de editie van Amphi liggen al vast op 22 en 23 juli 2017. Wie ze bij deze nog niet in zijn agenda staan heeft, is een kip.