Mass VI is ondertussen al een tijdje uit. Desondanks vond ik nog niet de tijd om neer te zitten en te luisteren naar de nieuwste telg van Amenra. Ik had zeker de muziek al kunnen beluisteren maar Amenra is een zodanig zwaargewicht dat ik er speciaal de tijd voor wou nemen om deze in detail te kunnen beluisteren. Amenra is nooit makkelijk te verteren, of het nu op plaat of live is, beide hebben hun charme en zorgen voor een gevoel, emotie, sfeer… Het is ondertussen al 5 jaar geleden dat Mass V uitkwam. Een plaat die een hoogtepunt betekende voor de band. Een plaat die ondanks zijn leeftijd nog steeds een air van relevantie en vernieuwing met zich meedraagt. Muziek die tijdloos is… Dat maakte de opdracht om aan de volgende release te beginnen alleszins al heel moeilijk. Na de release van Mass V was het relatief stil. Live shows waren er niet in overvloed maar werden gekoesterd als buitenkansjes de laatste jaren. Recent zagen we nog een split met Raketkanon de revue passeren maar daarbuiten was het akelig stil. Amenra is zoals wijn, het heeft zijn tijd nodig, om te groeien en te rijpen tot perfectie. De vraag is alleen hoe lang je de wijn kan laten liggen…

Met Mass V bereikte voor velen de band een all time high, een culminatie als het ware. Kan je jezelf dan nóg overtreffen? Is het de moeite om jezelf te heruitvinden in de hoop dat je nog hogere hoogtes bereikt. Of behoud je simpelweg de succesformule en brei je hier een nieuw hoofdstuk aan vast? Wat niet negatief is weliswaar. Mass VI lijkt me in dit opzicht het nieuwe hoofdstuk in hun succesformule. Revolutionair en vernieuwend is het allesbehalve. Gelukkig maar denk ik dan, want wat zou Amenra zijn als het plots niet meer Amenra was? Wat het wel is, is een album waar met zodanig veel zorg is aan gewerkt dat je haast heel voorzichtig op de afspeelknop drukt. Een fijn stuk porselein waar met de grootste aandacht voor detail aan is gewerkt. Over elke klank en noot is er nagedacht. Er werd niet gewerkt tot het goed klonk maar tot wanneer het onfeilbaar was. Het klinkt haast het meeste Amenra dat je Amenra ooit hebt gehoord. Hoe vreemd dat ook klinkt.

Het album klinkt hard en donker. Het is als het ware ontdaan van zijn sereniteit. Zware bassen domineren en heersen, en zetten zo een extra krachtige ondertoon. Zoals we al altijd gewoon zijn levert Amenra een diepe en rijke muziek. Die je moeilijk kan ontleden in al zijn gelaagdheid. Oude verdrieten hebben zich bedaard, nieuwe pijnen hebben gerijpt, het hele album is doordrenkt van emotie, leven en dood…

Ik hoorde hier en daar de kritiek dat het album niet vernieuwend genoeg zou zijn, dat mensen nét iets meer hadden verwacht na 5 lange jaren. Ik kan hun kritiek zeker begrijpen, in essentie is het inderdaad wat hetzelfde. Maar ik ben vrij zeker dat hier het succes van Mass V ook een grote rol in speelt. Want ondanks dat de plaat al 5 jaren bestaat klinkt die nog steeds alsof die gisteren was uitgekomen. Zoals ik eerder al aanhaalde is de opgave om jezelf te overtreffen geen gemakkelijke. Wat op zich niet altijd nodig is uiteindelijk. De aandacht voor de clean vocals binnen de muziek is een schitterende additie en klinkt terecht op zijn plaats. Het gaf het einde van a Solitary Reign net dat iets meer. Alsook de stukken ‘spoken word’ zoals Edelkroone doorheen het album geven het album in zijn geheel een degelijke invulling. De vernieuwing zit in de details, het zijn de kleine dingen die het geheel meer substantie hebben gegeven deze keer.

Amenra zal nooit van het ene album op het andere drastisch veranderen, die indruk geven ze alleszins. Maar net zoals die goede wijn, zal geen enkel album twee keer hetzelfde zijn. Mass VI is een stap richting de toekomst, getekend door de pijn, het verdriet, verlangen en het leven.

Release Date: 20 October, 2017
Record Label: Neurot Recordings
Tracklist:
1. Children Of The Eye
2. Edelkroone
3. Plus Près De Toi
4. Spijt
5. A Solitary Reign
6. Diaken