Sylosis is één van die bands die mij sinds mijn eerste kennismaking met hun krachtige riffs en vlijmscherpe melodiën nooit meer losgelaten heeft. Na het horen van Manipulation Through Idols afkomstig van The Supreme Oppressor EP kon ik al vermoeden dat deze jongens uit Reading nog van zich zouden laten horen. En jawel hoor, een slordige 7 jaar later ligt dankzij Nuclear Blast recordings hun inmiddels vierde full-lenght op tafel. De verwachtingen waren hoog gespannen. De band achter Josh Middleton, die inmiddels al een half decenium naast de lead gitaar ook de zang voor zijn rekening neemt, stuurde in oktober met Mercy al een single de wereld in waarin de melodeath-invloeden de bovenhand leek te nemen, met een sfeervolle outro die bijna doomy aanvoelde. Dat Sylosis niet bang is om progressief uit de hoek te komen wisten we al langer maar dat de Engelsen hun thrashy roots volledig achter zich zouden laten leek erg onwaarschijnlijk.
Album-opener Where the Wolves Come To Die bewijst dat Sylosis ook zonder de gaspedaal stevig in te duwen snoeihard uit de hoek kan komen. Een kleine drietal minuten later schiet het tempo echter de hoogte in met Victims and Pawns, de track lijkt na een poosje wat stil te vallen maar dat is buiten de gitaarsolo gerekend. Deze brengt het begintempo er weer in alvorens de chorus het stuk besluit en plaats maakt voor de titel track.
Op de echte sterkhouders van deze plaat is het echter even wachten. Hoewel enkele steenharde riffs en erg sfeervolle passages de revue passeren blijven de composities wat voorspelbaar aanvoelen en ook het technisch uitdagende gitaarwerk brengt daar weinig verandering in. De metalcore invloeden in Sylosis’ werk komen vooral in Overthrown, Leech en Servitude de kop op steken, terwijl Indoctrinated dan weer een volbloed thrasher lijkt te worden. Les gouts et les couleurs ne ce discute pas, maar mijns inziens is het net vanaf hier, inmiddels track acht, dat het niveau de hoogte in gaat, op alle gebieden. De zanglijnen worden krachtiger en gevarieerder, de drumfills komen meer tot hun recht en ook de gitaar-partijen vloeien vlotter in elkaar over.
De composities die op de tweede helft van dit album verschijnen variëren meer en dit komt de kwaliteit enkel maar ten goede. Wie halfweg vreesde dat het schijfje alsmaar meer in elkaar zou stuiken wordt het tegendeel bewezen. Met Indoctrinated, Harm, Mercy en Callous Souls, tracks acht tot en met elf, volgen de sterkhouders van deze plaat direct elkaar op. Afsluiter Quiescent is veruit de meest intieme verschijning waarin langzaam opgebouwd wordt vanuit een akkoestische melancholie waarin de spanning erg knap opgebouwd wordt maar nooit volledig openbloeit.
Al bij al zijn zeker enkele verrijkingen aan hun live-set terug te vinden op deze plaat, maar een echt must-have voor elke verzamelaar van het hardere werk durft ik het net niet noemen. Beluister het alvast hier.
Release date: 16 januari 2015
Label: Nuclear Blast
Tracklist:
01. Where The Wolves Come To Die (02:55)
02. Victims And Pawns (05:00)
03. Dormant Heart (05:14)
04. To Build A Tomb (04:21)
05. Overthrown (04:08)
06. Leech (05:01)
07. Servitude (04:02)
08. Indoctrinated (04:40)
09. Harm (04:55)
10. Mercy (04:51)
11. Callous Souls (05:01)
12. Quiescent (09:02)
Bonus tracks:
13. Pillars Eroda (04:11)
14. Zero (Smashing Pumpkins cover) (02:39)
