GRIMM is blij dat er tegenwoordig meerdere keren per maand metalmuziek weerklinkt in de buurt van de Overpoort tijdens onze Drummer Nights of op de Vlasmarkt tijdens de GRIMM Nights in de Kinky Star. En blijkbaar blijft dat niet onopgemerkt. Plots merken we dat ook in de Vooruit grotere metalbands worden geprogrammeerd. Zo kan je 31 januari Ghost gaan spotten en 2 maart een feestje bouwen met Max Cavalera en Soulfly. Op 6 december stond echter de enige echte Fear Factory op het grote podium van de Vooruit om de 20ste verjaardag van hun tweede plaat Demanufacture te vieren. En wat voor een verjaardagsfeestje was me dat!
Voordat we voluit kunnen gaan moet er natuurlijk eerst goed opgewarmd worden. Een taak die het Ierse Dead Label op zich nam. Het trio mocht in het verleden ook al op tour met Machine Head en het is goed te horen dat Flynn & co een sterke inspiratiebron vormen. Het ritme van een nummer als ‘Void’ doet dan weer sterk denken aan Gojira. Gitarist Danny schudt de ene groovy riff na de andere uit zijn mouw en zanger/bassist Dan gooit er tussen zijn geschreeuw de nodige bass drops en slides tussen op de juiste plaats. Men zegt dat achter elke man een sterke vrouw staat, in het geval van Dead Label betekent dit dat de bevallige Claire de mannen ondersteunt achter de drumkit. Terwijl ze het ietsje moeilijker lijkt te hebben op technischere stukken, levert ze een uitstekende basistechniek. Je moet me de hoge verwachtingen vergeven als je weet dat je later op de avond een drumcomputer in mensenvorm aan het werk zal zien tijdens Fear Factory. In elk geval was Dead Label een aangename ontdekking deze avond!
Daarna was het de beurt aan Once Human, de nieuwe groep rond Logan Mader, ex-gitarist van Soulfly en Machine Head. Hoewel ik dit project al volgde vanaf de eerste aankondiging leek de overgrote meerderheid van de zaal vooralsnog onbekend te zijn met de band, die recent hun debuutplaat The Life I Remember uitbrachten. Mader verzamelde eerder onbekende artiesten rondom zich, maar zeker wat betreft zangeres Lauren Hart zal die status niet lang zo blijven. Ze mag dan fijn en breekbaar ogen als een porseleinen popje, eenmaal deze dame haar stemgeluid laat horen weet je dat het menens is. Met groteske bewegingen en starende ogen maakt ze het podium van haar. Terwijl de zeldzame cleans op het album wat teveel bewerkt lijken, komen ze live beter tot hun recht. Het publiek werd echter pas echt wakker geschud toen Hart meldde dat Mader al eens eerder op het podium van de Vooruit gestaan had met Machine Head, maar liefst 18 jaar geleden. Voor de gelegenheid trakteerde de band ons als encore op het legendarische ‘Davidian’! Met nummers als ‘The Life I Remember’ en ‘You Cunt’ heeft Once Human in elk geval al enkele memorabele stukken geschreven. Willen ze echter verder doorbreken, zal het gemiddelde niveau van hun tweede album nog wat omhoog moeten.
Een beetje zoals Fear Factory deed met Demanufacture in 1995. We zijn 20 jaar later en in het geval van vele fans duidelijk ook 20kg later. Dat hield echter niemand tegen om zich nog eens voluit te laten gaan. Wie er na al die jaren wel nog steeds hetzelfde uitziet is de sympathieke Dino Cazares. Van zodra hij het podium betreedt gaat hij gretig handjes schudden en fist bumps geven aan de eerste rij fans. Zonder security laat het lage podium van de Vooruit old school stage-diving toe en daar maakten heel wat fans gretig gebruik van. Had ik al vermeld dat sommige fans doorheen de jaren wel wat zwaarder geworden zijn? Auwtch! Fear Factory maakt er weinig woorden aan vuil en speelt vloeiend doorheen de tracklist van Demanufacture. De zuivere vocals van Burton C. Bell geven nog steeds kippenvel, terwijl iedereen uit volle borst meebrult met passages als “I’ve got no more goddamn respect” en “I don’t want to live that way”. Bij de bindteksten hoor je wel hoe gestrest de stem van Bell klinkt. Tijdens de nummers is hier echter niets van te merken en na de Demanufacture setlist worden nog eens alle registers opengetrokken met het duo ‘Shock’ en ‘Edgecrusher’. De baard waar een man aangroeit, ook bekend als Toni Campos, verliet Soulfly eerder in 2015 om Fear Factory live te vergezellen en zijn strakke speelstijl past uitstekend bij Fear Factory. In tegenstelling tot Campos hielp Mike Heller achter de drumkit wel mee aan de laatste plaat Genexus en mocht hier dan ook drie nieuwe nummers van voorstellen aan het publiek. Afsluiten deed de band met de klassieker ‘Martyr’. Een absolute topavond waarmee de Vooruit bewees dat het naast studentenfuiven ook een ideale locatie is voor metalshows!
