Eternal Breath gaat al twintig jaar mee (zijn eerste demo werd in 1997 gepubliceerd), maar we moesten tot 2016 wachten om eindelijk eens een full-cd van deze Oostrozebeekse thrashers te mogen aanhoren. Maar jongens toch, het was het wachten meer dan waard! De speed metal van de demo’s maakte plaats voor een prachtige combinatie van snelle thrash metal en epische heavy/power metal.

Muzikaal gezien worden verschillende stijlen en invloeden gebalanceerd afgewisseld. Op nummers als Mass Domination en Time horen we snelle thrashpartijen die zo in het kraam van Slayer en Kreator lijken te passen. Datzelfde Time neemt ons even later mee naar de epische heavy/powerregionen van bands als Hammerfall en Gamma Ray. Tussendoor zijn ook riffs en solo’s te horen die eerder doen denken aan melodic death metal in het genre van Wulfgar en misschien zelfs Amon Amarth, vooral op het instrumentale First Step.

Het veelvuldig soleerwerk is trouwens een erg sterke meerwaarde aan dit album: de gitaren ondersteunen de riffs perfect en zetten de thematiek van de nummers vlekkeloos om in hun muzikale weerklank. Titelnummer The Joker vertelt bijvoorbeeld het verhaal van Metallica’s Master of Puppets, maar dan vanuit het perspectief van de puppet. Lyrics en solo’s geven gevat weer hoe triest en opgejaagd de arme Joker zich moet voelen. De nostalgische solo op Back in Time blikt terug op de goeie oude tijd van sociaal contact zonder een scherm voor je neus. De algemene thematiek van het album is dan ook hoe mensen zichzelf tot slaaf gemaakt hebben van een verdorven, hoogtechnologische maatschappij waar egoïsme heerst. Eternal Breath roept op tot een revolutie en gebruikt hiervoor het wapen van de epische heavy/power metal van de jaren ’90. De refreinen zijn stuk voor stuk catchy meezingers.

De grootste troef van Eternal Breath is daarom zanger Andy Polfliet, waarmee ze werkelijk een toonvaste en krachtige klok van een stemgeluid beet hebben. Clean, rauw en falset wisselen elkaar consequent af conform aan de respectieve genres, met af en toe een maniakale, hysterische uithaal. Ook de andere muzikanten kunnen heel goed met hun gerief overweg, zeker wanneer je weet dat ze worden bijgestaan door gastoptredens van Josey Hindrix (Ostrogoth) en Guy Commeene (Dyscordia). En de echte thrashfans hoeven zeker niet te wanhopen: dit genre voert de hoofdtoon van het album met verve.

De enige kritische noot die ik kan bedenken: naarmate het einde van het album nadert, heb je het echt wel gehoord. De snelle ritmische thrash begint allemaal op elkaar te lijken en wordt een beetje repetitief. De voornaamste reden hiervoor kan zijn dat de zanglijnen de instrumenten krampachtig en tot op de noot blijven volgen. Zo wordt de boodschap steeds in repetitieve metrische stukjes gekapt, wat op de duur echt irritant wordt. Anderzijds kan dit ook wel mooi de manische wereld van The Joker illustreren, die als een mantra het keurslijf van zijn leven opdreunt. Een beetje meer experimenteren zou zeker niet slecht zijn.

Voor een debuutalbum is dit echter een zeer aangename verrassing! Echt iets voor fans van de snelheidsduivels van Kreator en Slayer, met het verschil dat Eternal Breaths speedmetalachtergrond en zijn liefde voor heavy/power het echte vuile venijn en de vette agressie van deze bands liet vervangen door een meer melodisch en filosofisch opus. Een welverdiende 9/10!

Release Date: 27 februari 2015
Label: Independent
Tracklist:
1. The Joker
2. Mass Domination
3. First Step
4. Back In Time
5. Rich And Poor
6. Shadows Of The Dark
7. End Of The Line
8. Time