Op zondag 13 maart trokken we naar zaal Kavka in Antwerpen om daar één van de sterkhouders van de Duitse blackmetalscene aan het werk te zien, namelijk Der Weg Einer Freiheit. Dit gezelschap kwam niet op zijn eentje om ons onder te dompelen in zijn blastbeatfestijn, maar namen het Oostenrijkse Harakiri For The Sky en de Fransmannen van The Great Old Ones mee op tour. Met het laatste album Stellar onder de arm staat Der Weg Einer Freiheit op een hoogtepunt in zijn carrière.

The Great Old Ones opende de avond met zijn melodieuze ambient black metal. De groep haalt zijn inspiratie uit de verhalen van H.P. Lovecraft, wat zich uit in zowel de teksten als het artwork. Op de backdrop is een afbeelding van de schrijver van de Cthulhu Mythos te zien, en vooraan het podium staat een metalen figuur van deze ‘Elder God’, Cthulhu, te pronken. Aan het geluid en het volume moest doorheen de set wat worden gesleuteld, de eerste nummers klonken wat rommelig. Eens dit echter op punt stond wist dit heerschap echter een overtuigende show neer te zetten. Waar ik de band op album aangenaam vond, kwam de muziek pas live goed tot zijn recht. Met de rookmachines op volle toeren en een intense lichtshow, wisten ze het publiek onder te dompelen in de wereld van de kosmische horror. Ook muzikaal valt er weinig op aan te merken: de heren speelden een degelijke set die met momenten, omwille van de melodieuze lead guitar, live wat aan Nightbringer deed denken. De band speelt sinds kort onder de vlag van Seasons of Mist en neemt in mei zijn derde full length op.

Tracklist The Great Old Ones:
1. Je ne suis pas fou (introduction)
2. Antarctica
3. Visions of R’lyeh
4. New song
5. The Elder Things
6. Jonas

Ondertussen was de zaal al wat voller en was het tijd voor Harakiri For The Sky. Deze Oostenrijkers brengen een mix van atmosferische black metal en postrock, wat duidelijk gesmaakt kon worden door het publiek, mezelf incluis. Eerder dit jaar waren ze al te zien in Gent, een concert waarover ik veel positieve reacties hoorde. Mijn verwachtingen waren vrij hoog en werden zeker ingelost! De band ging volledig op in de muziek en de zanger, die wel wat lijkt op Here Jezus, was goed bij stem. Hun 40 minuten speeltijd leken voorbij te vliegen, en aan het aantal headbangende mensen was ik niet de enige die hier zo over dacht. De podiumbekleding en lichtshow was vrij zuinig, maar dit kwam de muziek enkel maar ten goede. Vooral afsluiter Jhator wist ervoor te zorgen dat de haren op mijn armen overeind gingen staan.

Tracklist Harakiri For The Sky:
1. Calling The Rain
2. Homecoming Denied
3. 2:19 am, Psychosis
4. Lungs Filled With Water
5. Jhator

Na een geslaagd optreden van Harakiri For The Sky kwam Der Weg Einer Freiheit het podium op. Wat we voorgeschoteld kregen was een blastbeatfestijn gecombineerd met een lichtshow waar epileptici best zeer ver vandaan blijven. Met zijn laatste langspeler Stellar onder de arm, bevindt de groep zich op een hoogtepunt in zijn carrière. Vanaf opener Eiswanderer werd duidelijk dat de Duitsers in topvorm verkeren. Ook werd duidelijk dat de band een grote voorliefde heeft voor stroboscopen om de blastbeats (en er zijn er heel wat!) te vergezellen. De rest van de show bleef in hetzelfde stramien doorgaan, echter zonder ook maar een moment saai te worden. Voor de setlist heeft de band geput uit het snelste en hardste materiaal uit alle albums. Het hele concert speelde de band zeer strak, maar voor mij sprongen Posthum (van de Agonie-ep) en het zeer meeslepende Vergängnis (Unstille) er duidelijk bovenuit. Afsluiten deed de band met het magistrale Requiem, voor mij hét beste nummer van Stellar. Als outro werd nog Idyll gedraaid, en het werd duidelijk dat de band niet meer terugkwam voor een bisnummer.

Voor een band als DWEF is het een must dat het geluid goed afgesteld staat, aangezien de muziek door de melodieuze riffs en eindeloze berg blastbeats en double bass anders versmelt tot een soort vage ruis; alsof je Burzum door gsm-speakers zou luisteren. Gelukkig beschikt het Kavka over een goede geluidsman! De band klonk zeer helder en je kon de verschillende instrumenten duidelijk van elkaar onderscheiden.

Over de gehele avond kreeg het publiek drie fantastische hedendaagse blackmetalbands voorgeschoteld, waarvan Der Weg Einer Freiheit voor mij de absolute topper was. Het geluid zat, behalve tijdens de eerste paar nummers van The Great Old Ones ook goed. Ook was de opkomst goed, de zaal stond vrij vol. Eén ding is zeker: deze drie bands staan aan de top van het (post-)blackmetalgenre en zijn live zeker de moeite waard. Aftellen naar een volgende tour dus!

Tracklist Der Weg Einer Freiheit:
1. Eiswanderer
2. Der Stille Fluss
3. Zum Abschied
4. Zeichen
5. Posthum
6. Vergängnis
7. Repulsion
8. Requiem
9. Idyll (outro)