Vorig jaar zag ik We Stood Like Kings (WSLK) nog in de kleinere zaal bij het jeugdhuis met als support Last of Us. Een nieuw jaar, een nieuw album en dus ook een nieuwe passage in JH Splinter. De show is nu echter verhuisd naar het Koetshuis, de grotere theaterzaal bij het jeugdhuis, en als support bracht de band deze keer Atmospheres mee.
Ik leerde Atmospheres kennen in 2014 toen de band een plaatsje kreeg op de vooravond van Graspop Metal Meeting in de Red Bull Bedroom Jam. Ook toen al vond ik de band een zekere internationale allure uitstralen en mijn interesse in de band is alleen maar blijven groeien. Ook over hun laatste album The Departure kan ik alleen maar lovend zijn (review). Het is best een grote wijziging om de band eerst te zien op het grote Metaldome podium van Graspop en nu in een kleinere theaterzaal. Terwijl de zaal met comfortabele zeteltjes later op de avond goed van pas zou komen voor de filmische ervaring bij WSTL, geeft het me bij Atmospheres een dubbel gevoel. De ambient passages die Atmospheres op ons loslaat zijn puur genieten, maar wanneer ze een versnelling hoger schakelen en stevig uithalen met een portie djent is het toch verdomd lastig om stil te blijven zitten. Zeker als je bassist Matt dan nog eens te keer ziet gaan op het podium. Een nieuw gezicht op het podium is keyboardspeler Tobie die ook de zang voor zijn rekening neemt. Hij speelde vanavond zijn debuutshow en deed het meer dan behoorlijk. De band heeft afscheid genomen van Leander als tweede gitarist en deze vernieuwde opstelling geeft wel een nieuwe dynamiek die even wennen is. De nummers van op het eerste album zijn aangepast aan de nieuwe opstelling en doen ze dan ook meer klinken als op de nieuwe plaat. Hieraan merk je dat zowel in de studio als live op het podium Atmospheres blijft werken aan een eigen sound. Een proces die in mijn oren alvast veelbelovend klinkt.
Vorig jaar presenteerde WSLK ons een soundtrack op de stille film ‘Berlin: Die Sinfonie der Großstadt’ uit 1927. De band staat hier vandaag terug met hun nieuwe album ‘USSR 1926’ als soundtrack bij ‘A Sixth Part of the World’. Opnieuw een stille film, ditmaal van de hand van regisseur Dziga Vertov. De setting bepaalt heel sterk hoe je deze band beleeft naar mijn gevoel. Terwijl ik vorig jaar rechtstaand in de kleine zaal van het jeugdhuis nog het gevoel had “Ik kijk naar een band met visuele achtergrond”, leek het ditmaal vanuit de zeteltjes van de theaterzaal alsof ik naar een film keek waar toevallig een band live kwam spelen. Het is dan ook enorm moeilijk om louter de muzikale prestaties van WSLK te bespreken terwijl het geheelconcept je live zo opslorpt. Het nieuwe album is opnieuw een sterk staaltje post-rock, maar WSLK is een band die je eens live moet meegemaakt hebben. Ze bieden je een zoveel rijkere ervaring van hun muziek waarbij je de ene keer beeld en muziek moeiteloos kan volgen, terwijl ze een ander moment je interpretatie van de beelden gaan uitdagen met hun geheel eigen kijk. En laat ik duidelijk stellen dat deze beelden best adembenemend zijn. Dziga Vertov schetst een uitgebreid en divers beeld van de toenmalige Sovjetunie die het concert ook een heel andere ervaring geeft dan ‘Berlin 1927’, dat focuste op één dag in het leven van die ene stad. Opnieuw een uitstekende keuze qua film dus! Samengevat is WSLK dan ook een unieke live-ervaring en een absolute aanrader voor elke filmliefhebber en/of fan van post-rock!
Wie meer te weten wil komen over We Stood Like Kings en hun unieke aanpak van post-rockmuziek kan binnenkort meer leren over hen in het interview dat we met pianiste Judith deden. Stay tuned! Als ik je al wat warm heb kunnen maken, check dan ook hun video hieronder.
